Samen op zoek naar balans
Persoonlijke begeleiding voor ouderen bij ouder worden, eenzaamheid, verlies en afnemende gezondheid.
Wat kan u verwachten?
Ouder worden brengt veranderingen met zich mee.
Er zijn momenten van vreugde, maar ook van verlies. Ook zijn er vragen over zingeving. Het is een zoektocht naar een nieuwe balans.
Dan is het helpend als er iemand naast je staat. Iemand die echt luistert, meebeweegt en ondersteunt.
“Niemand heeft ooit verteld hoe moeilijk het is om ouder te worden.”
Mijn aanbod
Het kan helpend zijn als er iemand naast je staat. Iemand die de tijd neemt, écht luistert en meebeweegt in wat er nodig is. Met persoonlijke aandacht, betekenisvolle gesprekken en beweging help ik ouderen stap voor stap richting, rust en verbinding te vinden. Altijd afgestemd op wat mogelijk is en wat belangrijk voelt. Persoonlijke begeleiding aan huis, altijd op maat.
Wat kan u verwachten?
Of het nu gaat om kleine oefeningen aan tafel, staan, lopen of bewust ademen, alles gebeurt rustig, afgestemd op úw tempo en mogelijkheden. U hoeft niets te bewijzen. Alleen maar te zijn. Mijn begeleiding vindt plaats bij u thuis, in alle rust en veiligheid, gewoon aan de keukentafel of tijdens een wandeling, dichtbij en persoonlijk.
Wie ben ik
Mijn naam is Sonja Rieskes-Douwsma.
Ik werk vanuit mijn hart, met oprechte aandacht voor de mens achter het verhaal. Door mijn jarenlange ervaring in ouderenzorg, dagbesteding, gehandicaptenzorg én als docent Meer Bewegen voor Ouderen, weet ik hoe belangrijk het is om iemand écht te zien.
Ik geloof niet in standaardoplossingen, maar in luisteren, vertragen en samen ontdekken wat nog wél mogelijk is.
Wat anderen zeggen over mijn begeleiding
"Mijn vader, een man van weinig woorden. Een typische ruwe bolster, blanke pit.
Hij kwam via Buurtzorg in contact met Sonja, omdat zijn wereld, zowel geestelijk als fysiek, steeds kleiner werd.
Aanvankelijk stond hij wat sceptisch tegenover deze gesprekken: “Wat wordt er anders van als je praat over wat geweest is?”
Maar na de eerste kennismaking was hij positief. Hij kon makkelijk en goed met Sonja praten, zelfs in zijn eigen dialect, het Westerkwartiers.
Samen hebben ze zijn leven doorgenomen aan de hand van een levenslijn. Met veel dieptepunten, maar ook zeker met lichtpuntjes.
Er kwam ruimte voor oud verdriet, dat eindelijk uitgesproken mocht worden. Het praten luchtte op. Er werd ook gewerkt aan een schema met lichte oefeningen en haalbare doelen.
Hierdoor kwam mijn vader weer in beweging, zowel geestelijk als lichamelijk. Door de gesprekken met Sonja zag hij in dat het leven, ondanks het verdriet, ook rozen kent, die staan voor de mooie momenten.
Hij keek uit naar elke volgende afspraak."
